Poëzie: hangen In het Verleden
Hangen in het verleden
Aan een zijden draad
Mijn lichaam is hier in het heden
Maar mijn hoofd weet zich geen raad
Hoe moet ik verder gaan
Met al die angst, verdriet en stress?
Mijn gevoel zegt: “Ik kan het niet meer aan”
Gevangen in dit denkproces
“Er is vast iets mis met mij”
“Dit gaat misschien wel nooit meer voorbij”
En terwijl ik mijzelf de put in zit te praten
Heeft iets in mij het in de gaten
Ik heb mezelf weer verlaten
Door het verleden te herhalen
En te verdrinken in al die enge verhalen
Ineens zie ik het haarfijn
En begrijp ik die afschuwelijke pijn
Het is mijn lichaam die schreeuwt: “Kom naar huis!!
Hier moet je zijn! Bij mij hoor je thuis!”